Vulkaan beklimmen? Been there, done that!

Tijdens de eerste week op reis stond de eerste uitdaging al op de planning: Het beklimmen van de vulkaan Acatenango. Gelukkig deed ik dit niet in mijn eentje, maar samen met een groep van 9 mensen, 4 Duitsers, een Chinese Amerikaan, een Ier, een Schotse Australiër en een andere Nederlander. We werden begeleid door 2 Guatemaalse gidsen, vader en zoon. We kregen ontbijt en daarna kregen we extra spullen die nodig waren voor de hike, een muts, sjaal, handschoenen en twee wandelstokken. Die laatste 2 waren de beste keuze van de dag.

Met een busje werden we naar de voet van de vulkaan gebracht (2100m hoogte). Vanuit hier liepen we omhoog, vrij steil (40% volgens de gids). Dit betekende iedere 10 minuten pauze nemen. Na 20 minuten waren we de eerste persoon al kwijt, Connor, de Schotse Australiër, die ook al vanochtend tijdens het ontbijt aan het bier zat. Toeval? Een van de gidsen paste op hem, terwijl de rest met de andere meeging. Later kwam Connor alsnog boven met een porter, aangezien hij zelf zijn rugzak niet kon dragen.

De hike was eerst heel steil met veel lage begroeiing en akkers en liep toen door in een hike door het regenwoud. Dit was het zwaarste stuk van de toch, aangezien we in de eerste 4 uur bijna 1300m gestegen zijn, met weinig dalen. Gelukkig was het aan het einde 'vlak', waarbij we op en neer liepen in plaats van alleen naar boven. Na 5 uur klimmen kwamen we aan bij base camp (3600m), waar de tenten klaar stonden en het overdekte kampvuur al brandde.

Hier hebben we 's Avonds rond het vuur gezeten, Spaghetti Bolognese mét rode wijn gegeten en warme chocolademelk gedronken. Hierna gingen we slapen in de tent, waar de veldbedjes met slaapzakken klaar stonden.

Zware nacht gehad, was koud en bijna niet geslapen. Ook had het de hele nacht geregend. Hierdoor was het niet veilig om naar boven te gaan tot de top. De gids zou meegaan als wij per se wilden, maar ik had al zoveel moeite met het vinden van de wc, dat dit me niet verstandig leek. Daarom de zonsopgang bekeken vanuit onze Basecamp, waar we af en toe tussen de bewolking door 2 andere vulkanen konden zien, waarvan er één nog actief is. Op dat moment was ik ook erg gelukkig met de muts, handschoenen en Sjaal, want op 3600m hoogte is het toch wel frisjes 's ochtends vroeg.

Na het ontbijt gingen we weer naar beneden. Onderweg door mijn enkel gegaan, omdat het me een goed idee leek om de vulkaan af te rennen. Dit was het niet. Na 2,5 uur waren we weer beneden. Zelfs met een geblesseerde enkel was dit een stuk makkelijker dan naar boven.